Blizna (łac. cicatrix) to zmiana na skórze powstała w wyniku działania naturalnych procesów naprawczych w organizmie. Jest to twór zbudowany z tkanki łącznej włóknistej. Powstaje w miejscu zranienia lub cięcia operacyjnego.

Rozmiar i wygląd blizny może być różny, lecz to co charakteryzuje wszystkie blizny, to brak naturalnej rozciągliwości skóry w miejscu jej występowania. Ze względu na to, że zrost w obrębie blizny jest na wielu poziomach, nie jest ona elastyczna, nie można przemieszczać tej części skóry swobodnie we wszystkich kierunkach. To z kolei rodzi niepożądane konsekwencje nie tylko w obrębie blizny, lecz również w innych, czasem odległych częściach ciała (np. blizna po cięciu cesarskim, po operacjach ginekologicznych lub po usunięciu wyrostka robaczkowego, może powodować bóle w okolicy kręgosłupa lędźwiowego, a z kolei blizna po operacji tarczycy może spowodować bóle odcinka szyjnego, ból i ograniczenie zakresu ruchu w barku). To tylko przykłady niepożądanych konsekwencji istnienia blizn w ciele, które wynikają z:

  • zwiększonego napięcia mięśniowego,
  • zmniejszonego zakresu ruchu,
  • nierównowagi mięśniowej,
  • powstałych zrostów i sklejeń,
  • utrudnionego przepływu chłonki.

„Bliznoterapia”, którą proponuję jako metodę leczenia, polega na manualnym uelastycznianiu blizny, tak by przywrócić pierwotne właściwości skóry w obszarze jej występowania. Zastosowanie znajdują tu także plastry naklejane według metody „Kinesiology taping”. Dzięki temu uzyskujemy bowiem rozwarstwienie posklejanych warstw skóry, umożliwiając ich lepsze ukrwienie, dotlenienie i odżywienie.